Hayallerimde İzin Var’dı
Aslında bugün ben kadınlarla ilgili bir yazı kaleme almak istemiştim.
Kadınların pireleşmelerini ve makus kaderlerine boyun eğdiklerini ve her zaman öğrenilmiş bir çaresizlik içerisinde olduklarından bahsedecektim.
Ama baktım kalbim kırık benim.
Elim gitmedi güçlü bir yazı yazmaya.
Kendimi güçsüz hissederken ağzımdan güçlü söylemler çıkmıyor.
Cümlelerimin kırıklığını güçlü bir yazıya aktarmak istemedim..
Neyse velhasıl, kalbim kırık dedim.
Yanlış söylemişim.
Benim içim kırık..
Hem de bir yerden değil, bin yerden.
Her seferinde kaburgama batan kırıkların acısını hissetmemeye çalışıyorum.
Nefes alırken zorlanıyorum artık.
Biri daha iyi misin diye sorarsa,
Ağzını burnunu birbirine geçirebilirim.
Dokunsan ölecek ve öldürecek durumdayım.
Kaybetmek istemediklerini kaybedince, hırçınlaşıyor insan.
Hırçınım.
Öfkeliyim.
Ama her zamanki gibi kendime öfkeliyim ben.
Kendimle kavgalıyım.
Cümle kuramayışım da bu yüzden sanırım.
Kırıldığım için özür dilerim..
**
Ben ne isterdim biliyor musuz?
Hayallerimde izi olanların hayatımda olmalarını isterdim..
Belki de hayattan tek isteğim bu..
Ama benim hayallerimdekiler hayallerimi bir bardan suda boğdular.
Hayallerimde mi balıktı benim?
Oysa yeni yeni yüzmeyi öğreniyordum akvaryumda ben.
Yabancılaştığım ne varsa alışmaya çalışıyordum.
Olmadı.
Beceremedim yine.
Ben zaten neyi becerdim ki?
Neyi tam yapabildim ki?
Tek handikapım hiç bıkmayışım.
Üst üste, üst üste yaparım her şeyi.
Hayat bana bi vursa ben diğer yanağımı çeviririm.
Öyle de arsızım.
***
Her düştüğümde kalktım.
Düştüğümü belli etmedim.
Kimseyi hak etmediği sürece, kırmadım.
Ama ben hak etmedim.
Bu kadar yıpranmayı,
Bu kadar parçalanmayı,
Ve böyle bir mezarlık olmayı hak etmedim.
***
Ellerime gökyüzünü, gözlerime güneşi sığdırdım.
Ama kalbime kimseyi sığdıramadım ben.
Kimi sevsem, zaten yokmuş.
Dilek ağacına bez bağlamak gibiymiş.
Boş, yersiz ve batılmış sevmek.
Ellerinde hiçbir şey kalmayınca anlıyorsun.
…
Neyse..
Ben sevmeyi öğrenemedim ki.
Ben hayatı yaşamayı öğrenemedim ki.
Bir gece daha vazgeçiyorum hayattan.
Ama ertesi gün yine sıkı sarılacağım, söz..
Yarın daha güzel olacak yalanını kendime söylemekten bıktım.
Ama “yarın gerçekten güzel olacak” ..
Derin / Çelişkilerden Çelik Kalbim
Okumuşken şu sözleri de okuyuverin.
Ya da dinleyin bilmiyorum…
Çok oldu şu gözlerim nemleneli,
Kalk çay koy da bir demlenelim.
Anlatacağım o kadar şey vardı..
Kime anlatayım şimdi, ellere mi?Nasıl anlayacak, sen gibi birisi?
Işık kaynağısın, sen ki bir irisin.
Nasıl anlatacak, ben gibi birisi?
Yâr sen benim yüreğimin dilisin.Çıktığım her noktadan inişim,
Heyecanımın kısraklara binişi,
Sen, hayal dünyama sinişim,
Yeniden kendime gelişimsin.Kendimi sokaklardan toplayışım,
Beklediğim fırtınanın kopmayışı,
Aşımsın; tattıkça tok, mayışır,
Yâr evimsin, alevim; korkma ısın.Senin hâlâ mutlu olma şansın varken,
Kaç kurtar kendini yâr senin için erken.
Altında kaldım, duvarlarımı yıkarken,
Bir bardak su bırak başucuma çıkarken.Sen beni bilirsin, ölsem de dönmem.
Sözümü yemem, bende ölsen de gömmem.
Seninle ne yapacağımı bilmiyorum,
Kayboldum ardında, en azından yön ver.Zamanında sevdin beni, şimdi mutlu et.
Sevdik ama mutlu olmayı unuttuk hep.
İstediğin her şeyi bulur buluştururum,
Ama benden bunu isteme; umut bu, tek.Dert çölünde dipsiz su kuyusu,
Canım çıktı, çıkmayan huyumsun.
Sert görüntünle yüreğin uyumsuz,
Canım çekti, çıkıp gelsen huysuzum.Rahat uyu, hakkını ver duygusuzluğun,
Sensiz uyuduğumdandır uykusuzluğum.
Bir gün bu dert evine uykusuz buyur,
Gör bakalım gerçekten duygusuz muyum?Yeniden sev bakayım, nasıl seviyorsun.
Beni sensiz bırakma, seni yolsuz…
Ay ışığım sabrımı mı deniyorsun?
Gelme! Zaten görmezden geliyorsun.
Yazılarını okudukca o kadar kendimi buluyorumki eline,kalemine,yüregine saglık bu arada canfezanın en cok dinledigim sarkısıdır sözleri harika:)
Yine de hayata sarılmaktan ve sevmekten vazgeçmesin o güzel kalbin .Sevmeyi en güzel öğrenenlerden birisin . Öyle güzel seviyorsun ki . Kıran kalplerde kırılacaktır bir gün , kırılmayı tadacaktır. Sen sevmekten vazgecme en çok ta kendini sev. Bunu fazlasıyla hak ediyorsun 🙂