Merhaba sözcüklerim,Yıllar önce okuduğum kitabı aralar gibiyim.Sanırım sarılmaya geldim kendime. Her zaman boş verdiğim, ertelediğim, unuttuğum,unutmak istediğim, ağlatmaktan korktuğum,susturduğum, hırpaladığım,kendime sarılmaya geldim.. Bu biraz acı biliyor musunuz?Sarılacak kimsesi olmayan kendimi..

HİÇ.. Toprakları savuracağım içimin ölü yüzüne, kefenlemeden, yıkamadan gömeceğim. Saat 01:28 Neden ve nasıl oldu da konu buralara geldi, bilmiyorum. Ama konu ilk defa benim. Kendim de inanamıyorum buna, bilseniz...

Selam herkese, kafa şişirmeye geldim. Dinlerseniz iki laf edip dertleşelim. *** Bilmezsiniz siz, kimse de bilmez gerçi, ben iyi insanımdır. Olmaya çalışırım en azından, iyi insan kalıbına girmeye çalışmak değil..

Bildiğin gibi değil, beni bu havalar mahvetti. Bu keskin ayaz kokusu, sokak lambalarının bozulması, Kedilerin sokaklardan toplanması, Güneşi görmeden binalara tıkılıp kalmam. Beni mahveden her şey herkesi mahvetti. Sokakta hayvanlar..