Yürekten Kaleme Dökülenler

Sabahlarımın huzuru neredesin? Özledim, ve sen sadece kursağımdasın şuan.. Kalbimi ellerine bıraktığımdan beri iyi değilim. Götürdüğün hevesimi geri getir. Benden aldığın ne varsa bana getir.   Aşktan utanır mı bir..

Başkasında unutulan bir nesne gibi hissederiz bazen. Çok önemli de olsak unutulmuşuzdur. Ve sonra zaten vazgeçiliriz. İnsan bir kere unutursa bir daha bağlanamaz. Bir ip koptuğunda uçlarını birleştirip tekrar bağlarsın...

Her gün aynı acıya uyanmak yorar insanı. Hani acıdan değil de artık o acıya alışmaktan tiksinir hale gelirsiniz. Bilirsiniz, hayat zor, sevmek zor. Aşk imkansız. Özlem kapıda bekleyen bir alacaklı...

Uzun,karanlık bir koridor. Çocuk ağlama sesleri geliyordu kulaklarıma dört bi yandan. Evet yürüdükçe tanıyordum bu soğukluğu. Bu soğuk mermerleri hatırlıyordum. Bir kapıdan içeri girdim. Ranzalar. Kıyılarında köşelerinde anne yazan ranzalar...