Saat 00:42 Yarımı geçmiş geceler. Dudaklarım yine adını heceler. Kafiye de pek sevmem aslında. Neyse boş verin en iyisi adını.. Adı lazım değil baş harfi “vazgeçişim”. Adım adım, milim milim..
Gitmediğim ne kadar dakika varsa, O kadar dakikanın saniyesi miktarı canım yanıyor.. Yola çıkmamışım ben, kaybetmişim tüm yolları. Kalbimin üzerine yüklenmiş bir suçu sevmişim belki de. Bir suça bilmeden yardım..
İnsan olmanın en kötü yanı da insan görünümlü yaratıklara gösterdiğimiz sabırdır. Öyle sabrederiz ki zıvanadan çıkmış gibi. Hak etmediklerini bile bile, manyak gibi sabrederiz. Neden ? Biz insanız değil mi?..
Her gün ölme ihtimali varken tüm özgüveniyle planlar yapan insanoğlu güldürüyor beni. En çok da kendime gülüyorum zaten. Ben de o insanoğullarından biriyim. Her akşam sabah giyeceğim kıyafetleri hazırlayıp..