hiç

  Bugün kitaplığı düzenlerken bir defterin arasından bir karanfil düştü. Anlamsızca baktım karanfile. 4 yıl önce.. Babamın ölümünde onun baktığı karanfilden koparmıştım kimse görmeden. Bu defterin arasına koymuşum. Unutmuşum tabi...

Gözlerime “tuz” kaçtı.. Bugün söylediğim bir yalandı. Yalan söylemeyi bile becerememişim. Ama haklı demişim, tuz gözü çok yakar… Yarayı da… Ben yarama tuz bastıkça, yalanlarımda tuzlu olmuş, gözyaşlarım gibi. Gözlerimde..