derinnden

Saat 00:42 Yarımı geçmiş geceler. Dudaklarım yine adını heceler. Kafiye de pek sevmem aslında. Neyse boş verin en iyisi adını.. Adı lazım değil baş harfi “vazgeçişim”. Adım adım, milim milim..

Gökyüzü nasıl kokar? Bulutlara dokunduğumuzda elimizin izi çıkar mı? Pamuk gibi ya da kar gibi avuçlayabilir miyiz bulutları? Yağmur yağarken bulurlar ıslanır mı? Nemlenir mi gökyüzü hiç? Islanınca renkler daha..

Başkasında unutulan bir nesne gibi hissederiz bazen. Çok önemli de olsak unutulmuşuzdur. Ve sonra zaten vazgeçiliriz. İnsan bir kere unutursa bir daha bağlanamaz. Bir ip koptuğunda uçlarını birleştirip tekrar bağlarsın...