İki Hüzün Arası

Her gün aynı acıya uyanmak yorar insanı.

Hani acıdan değil de artık o acıya alışmaktan tiksinir hale gelirsiniz.

Ruhum Nar Ağacında

Bilirsiniz, hayat zor, sevmek zor.

Aşk imkansız.

Özlem kapıda bekleyen bir alacaklı.

Vedalar yorgun, kavuşmalar sızılı.

Parmak uçlarım sızlıyor sana dokunamamaktan.

Başkasının gerçeği olman acıtırken,

Hayalini kurmak ölüm gibi geliyor.

Tüm arsızlığımla özledim.

Gülen gözlerini,

Sesini, sessizliğini,

En çok da bana gelişini özledim biliyor musunuz?

Gelişi öyle ihtişamlıydı ki, gidişine katlanamadım.

Ben hep o iki hüzün arası mesafede bıraktım yüreğimi.

Ne vedada kaldım, ne kavuşmada.

Sorularım ve sorunlarım oldu.

Huyum kurusun ve gururum kurusun istedim çok kez.

Ne zaman ayaklansam da “NEDEN” desem dedim.

Her defasında gururum “DUR” dedi.

Dinledim.

Başka kimim vardı ki gururumdan başka?

Sonra herkes giderdi.

Bunu öğrendim ben yıllarca.

Herkes gider, sen gitme dediğim de gitti.

Gece soğuk.

Gurur ayakta.

Sevgi yok.

Özlemek mi?

İçim sızlıyor.

02.06.2016/İkiHüzünArası – Derin