Sabahlarımın huzuru neredesin? Özledim, ve sen sadece kursağımdasın şuan.. Kalbimi ellerine bıraktığımdan beri iyi değilim. Götürdüğün hevesimi geri getir. Benden aldığın ne varsa bana getir. Aşktan utanır mı bir..
Başkasında unutulan bir nesne gibi hissederiz bazen. Çok önemli de olsak unutulmuşuzdur. Ve sonra zaten vazgeçiliriz. İnsan bir kere unutursa bir daha bağlanamaz. Bir ip koptuğunda uçlarını birleştirip tekrar bağlarsın...
Her gün aynı acıya uyanmak yorar insanı. Hani acıdan değil de artık o acıya alışmaktan tiksinir hale gelirsiniz. Bilirsiniz, hayat zor, sevmek zor. Aşk imkansız. Özlem kapıda bekleyen bir alacaklı...
Ne kadar zor kopsa da kıyameti o kadar tez kuruldu mahşeri, Bu kalbin, her parçası deli gibi sevdi de gitti. En çok da seni… Endişelenme…hakkımı helal ettim, bitti. —————————— İnsana..