Bir adam gelir ve kalbin değişir. Çiçekler açar o hiç bahar görmeyen kalbinde. Seversin. Sevdikçe güzelleşir içinin ovaları. Çiçek açar çürümüş saksılarında. Yara bantlarını kaldırırsın yaralarından. Kabuklarını birlikte atacağınıza..
Susmamızdan anlayacak insanlar var mı çevremizde ? Çoğumuzun yok . Hatta bırakın anlamayı sustuğumuzu farkedecek insanlar bile yok . Oysa susmak ne çok şey anlatır , içinde neler..
Başkasında unutulan bir nesne gibi hissederiz bazen. Çok önemli de olsak unutulmuşuzdur. Ve sonra zaten vazgeçiliriz. İnsan bir kere unutursa bir daha bağlanamaz. Bir ip koptuğunda uçlarını birleştirip tekrar bağlarsın...